sağlam temeller ve safinazlar

Bilmem hatırlar mısınız – hatırlamanıza yardımcı olmak adına görselini aradım lakin başarılı olamadım- Temel Reis bir bölümde Safinaz’a evlenme teklif eder ve o an; denizin ortasında oldukları için yüzük namına parmağına takabileceği şey, geminin güvertesinden söktüğü, parmağını genişliğindeki halkadır(somun). Safinaz çok mutlu olur, yanakları al al olur.
 
Hani şimdi nerede bu çizgi filmleri izleyerek büyüyenler? Maddeye takılmadan yaşayanlar? Sevdiği adam tarafından evlenme teklifi almış hatunlar yüzüğün markasına, elmasın karatına kafa takar olmuş. Hediye aldığınız çikolatanın markasını beğenmeyip burun kıvıran veletler ile dolmuş bahçeler.

‘Ben bunu yemem kiiiiiiiii’
‘Bende bundan var kiiiii’
‘Nereden, ne kadara aldın bunu?’


Bunlar artık duymaya alışık olduğumuz sorular. Bir de eşyayı beğenip, fiyatını ve nereden aldığını duyduktan sonra beğenmeyenler var ki; onlar tamamen akıllara zarar.Marka hayatlar peşinde koşar olmuş ademoğlu. Aksi memnun etmez olmuş bünyelerini.Bu markaları yersem, giyersem, alırsam ben varım, yoksa yokum diyor hareketleri. Markaların ardına sakladıkları benliklerinin yok mu değerleri?Olmaz olur mu, elbette var ama unutuldular. Unutturuldular. Kim, ne zaman değerimizi unutturdu bizlere bilemiyorum ama birilerinin hatırlatması şart olmuş.

Hissetmek, işte budur bizi cansız nesnelerden farklı kılan ve düşünmek; işte budur bizi diğer canlı türlerinden ayıran.

Birinin size aldığı hediyede ne kadar para harcadığı değildir sevgisini gösteren. Sizi düşünmüş olmasıdır. Bu değer katar aldığı hediyeye. Size hissettirdikleridir değerli olan.

Bizler ki; aldığımız hediyenin bir eşi daha önceden bizde var olmasına rağmen, karşı tarafa bunu hissetirmeden, eskiyi ortamdan uzaklaştırıp karşı tarafı hayal kırıklığına boğmaktan korkarak yetiştirilmiş bir nesiliz, bizden sonrakilerin değer bilmezliği, vurdumduymazlığı gözümü korkutur oldu.

‘Zamane çocukları.’
‘Çok bilmiş bu zamandakiler.’
‘Abisi/ ablası, çok hazır cevaptır benim kızım/oğlum.’

Çok bilmiş ve hazır cevapları ile övündüğümüz çocuklarımıza, geleceğin büyük adamlarına, yaşlandığımızda da sevimli bakışlar atabilecek miyiz acaba? Tatminsiz, takdirsiz bireyler ordusu ile karşılaşdığımız an, ‘Ne yaptık biz?’ diyecek gücü bulabilecek miyiz yaşlı bedenlerimizde?Nezaketten uzak, kendi değerini satın alınabilenler ile ölçen yeni nesillerdense; kendi değerinin; bencil olmadan, farkında olan karşı tarafa da değer veren yeni nesiller hayal etmek daha güzel.

Eşyaya verilen değerin sadece insandaki değerden kaynaklandığını, bireyleri yürüyen araba, kot markaları olarak değil de; insan olarak algılandığı dünyada yer almak üzere’ Merhaba.'